Dwie kobiety schwyciły mnie i zaciągnęły do pokoju. Stojąca za mną obejmuje moją głowę, a jej kolana miażdżą mi ramiona strasznym ciężarem; druga rozkłada mi nogi i mocno trzyma za kolana. Nie można opisać tego okropnego bólu… W Senegalu, gdzie urodziła się Khady, kilkuletnie dziewczynki zostają obrzezane, „oczyszczone” - do modlitwy i dla męża. Tak nakazuje tradycja. Ta sama tradycja nakazuje kobiecie całkowite poddanie się woli mężczyzny, najpierw ojca, potem męża. Jej ciało należy tylko do niego. Tamtego dnia siedmioletnia Khady nie wiedziała, że jej los został przypieczętowany. Że całe jej dalsze życie zdeterminuje ta okropna chwila: przerażenia, krwi, żyletki pozbawiającej ją na zawsze kobiecej seksualności. A jeszcze wczoraj była beztroskim dzieckiem, bezpiecznym z mamą, tatą i ukochanymi dziadkami. Szczęśliwą dziewczynką gotową stać się nastolatką, a potem kobietą - stworzoną do miłości, której tak pragnęła. Brutalny obrzęd odebrał jej na zawsze te marzenia. A był zaledwie wstępem do dalszego dramatu. Khady ma trzynaście lat, kiedy zostaje wydana za mąż. Zaaranżowany ślub z nieznanym, starszym o dwadzieścia lat kuzynem z Francji oznacza, że musi wyjechać do Paryża. Tu wszystko jest inne. Lecz w zamkniętej społeczności senegalskich imigrantów kobietę traktuje się tak jak w Afryce. Bita, gwałcona, szesnastoletnia Khady rodzi pierwsze dziecko. Nawet tu, we Francji, musi być posłuszna mężowi, tradycji. Nie może protestować, gdy drastycznemu rytuałowi zostają poddane jej córeczki. Nie może nawet być na pogrzebie własnego dziecka... W Khady rodzi się bunt. Wyklęta przez otoczenie, znieważana i zastraszana rozpoczyna walkę o lepszy los - dla siebie i swoich dzieci. O prawo do bycia kobietą.